Dag 7 cross country en rendier slee

Cross country is hetzelfde als langlaufen. Op een enkeling na, had niemand van de groep dit eerder gedaan. We waren benieuwd! De schoenen zaten lekker, dat was al een voordeel. De skies waren lang en heel licht. Dat was ook prettig. 

Op de loipe, een piste met daarin 2 sleuven voor de skies, kregen we uitleg. Remmen doe je net als met skiën, je maakt een pizzapunt alleen dan met 1 been buiten de loipe. Je zet met je benen om en om naar achteren af. Hierdoor glijd je door de loipe. Als je naar beneden gaat maakt je jezelf heel klein, hierdoor ben je het meest stabiel. Dat komt wel goed dachten we toen nog! Maar voordat we weg waren lag Rene al! ik was bijna omgekukeld! Het eerste kleine stukje naar beneden gingen er ook een paar van onze groep om. Het lijkt zo gemakkelijk maar het lastige is het evenwicht bewaren. Er zijn leuke filmpjes gemaakt. Halverwege hebben we wat gedronken en toen zijn we weer terug gegaan. Bij het drinken hebben we iets lekkers gekocht. We wisten niet wat, maar toen we het openden zagen we dat het dropstaven waren. Grappig, dat had ik niet verwacht.

 Het was superleuk om een keer gedaan te hebben, alleen ik had niet bedacht dat het belastend zou zijn voor je knieën. Ik had mijn brace niet om gedaan, maar dat was wel nodig. Mijn knie was er wel klaar mee.

Vanmiddag waren de extra activiteiten. 2 van onze groep gingen paardrijden. Een gezin ging ijsklimmen en Kiki en ik gingen in de slee met de rendieren een tochtje maken. (Ravi en Rene hebben gisteren hun extra activiteit gehad.) Omdat het  ijsklimmen voor de moeder van het gezin te zwaar was voor haar tennisarm, mocht Ravi voor haar in de plaats mee. Dat vond hij geen straf! 

Kiki en ik hadden ons dik aangekleed. Het was vandaag -15, maar de wind en sneeuw maakte het koud. We zouden een uurtje in de slee stil zitten, dus ook de hand en voeten warmers in de (hand)schoenen gedaan. De sleeën stonden al klaar met voor iedere slee een rendier. De sleeën waren aan elkaar geknoopt zodat er alleen voorop een bestuurder hoefde te zijn. Dat gingen we dan stapvoets door de prachtige natuur in een slee onder een dekentje met het rendier dat achter ons hoorde te lopen, naast ons. Nazu heette hij. In de winter zijn de vrouwtjes zwanger dus gaan niet voor de slee. De vrouwjes kwamen we onderweg, semi in the wild, in de bossen tegen. Dat was een mooi gezicht. 

Rendieren zijn wat schuw maar wel lief. Kiki heeft Nazu nog geknuffeld en we hebben wat rendieren gedroogd mos mogen geven. Dat vinden ze heel lekker en aten uit de hand. 

Thuis gekomen ben ik toch even de sauna in gegaan. Ik vind het alleen zo'n gedoe. Je moet hem aanzetten, driekwartier wachten, water op de kachel gooien en dan kun je erin. Ik heb hem al een paar keer aangezet, maar iedere keer had ik geen zin meer tegen de tijd hij warm was. Nu ben ik er gewoon meteen ingegaan, met een kussentje en ben ik even lekker weggedommeld. Tegen de tijd dat ik wakker was heb ik water op de kachel gegooid en toen het echt warm was ben ik er weer uit gegaan, vond ik het weer genoeg. Maar goed ik ben in de sauna geweest.

Daarna de koffer ingepakt en naar het restaurant. Met de hele groep hebben we aan 1 tafel gezeten en gegeten. Super leuke groep, gezellige week, allemaal leuke dingen gedaan en gezien en prima om weer naar huis te gaan.

We kunnen vanaf nu weer 'gewone' kleren aan, in 1 minuut buiten staan omdat je alleen je jas aan hoeft.