Gletsjer meren

Na een overnachting aan de Noorse zee zijn we vanmorgen met een amfibivoertuig het gletsjermeer van Jokulsarlon opgegaan. Het was een prachtige zonnige dag . We hadden ons voorbereid op intense kou voor vandaag. Gisteren was het regenachtig en waaide de wind, toen stonden we aan de kant en hadden we het erg koud, maar vandaag straalde de zon. Wel een dikke trui en jas aan maar de extra legging voor onder de broek en de regenjassen hebben we toch maar in de auto laten liggen.

Jökulsárlón is het bekendste en grootste gletsjermeer in IJsland. Het gletsjermeer is vrij nieuw, aangezien het pas in de jaren 1934-1935 ontstond. Het meer groeide echter snel van 7,9 km² in 1975 tot minstens 23 km² hedendaags door het smelten van de gletsjers. Met een diepte van ongeveer 250 meter is Jökulsárlón momenteel het diepste meer van het land. Het meer is door de altijd ronddrijvende ijsbergen met fraaie ijsformaties populair bij toeristen. (Wikipedia)

James Bond: A View to Kill James Bond had IJsland in 1985 al ontdekt. A View to Kill is in verschillende landen gefilmd, van Zwitserland en Frankrijk tot de VS. Een van de scenes is gefilmd bij Jökulsárlón, het bekendste en grootste gletsjermeer in IJsland.

Over 100 jaar is er geen gletsjermeer over omdat de verwachting is dat dan al het ijs gesmolten is. 
Wanneer je de weg oversteekt vanuit het gletsjermeer, kom je bij de zee. Daar drijven ijsschotsen naar toe en spoelen daar ook het (zwarte basalt) strand op. Deze grote en kleine ijsschotsen glinsteren in de zon als diamanten, daarom noemen ze dit strand Diamond beach. Ook dit is op de foto niet zo mooi te zien als in het echt. De glinstering van het ijs in de zon op het zwarte zand in prachtig!

Na de lunch zijn we een wandeling gaan maken naar de Svatifoss waterval.

Svartifoss is een waterval in het Nationale Park Skaftafell in het zuiden van IJsland. Hij is omgeven door kolommen van zwart basalt, vandaar zijn naam: Zwarte waterval. De hexagonale basaltkolommen zijn ontstaan doordat lava zeer langzaam afkoelde waardoor het gesmolten gesteente kon kristalliseren.

Het was een wandeling van 2 kilometer, het was ondertussen 20 graden, en de klim er naar toe was pittig. Bij de waterval aangekomen, met de tong op de knieën, hebben Kiki en ik onze schoenen uit gedaan en hebben lekker afgekoeld in het ijskoude water onder de waterval. De wandeling terug ging een stuk gemakkelijker, maar we vonden wel dat we een ijsje verdiend hadden.

Op weg naar huis zijn we nog even gestopt net voor het gletsjermeer. Daar hebben we rustig op een berg zitten kijken naar wat er allemaal gebeurde op het meer. Mooi rustmoment voor het einde van de dag.