Zip line in Vik

Weer een bijzondere dag. We zitten in een prachtig appartement (Country Anna Hotel), waarbij we in het hotel mogen ontbijten. Zo luxe hebben we het ontbijt nog niet gehad deze vakantie!

We zijn naar Vik gereden. Vik staat bekend om zijn zwarte zand stranden. Op een van de stranden (Reynisfjarna) staan prachtige basaltformaties die Hálsanefshellir worden genoemd. In het water stonden de zwarte basalt formaties, Reynisdrangar. De Basalt formaties staan op het (zwarte) strand waar je moet uitkijken voor killer waves. Er hier mensen bij het maken van een foto van de basaltkolommen door een golf gegrepen en meegesleurd het water in en verdronken. De golven schijnen uit het niets ver het strand op te kunnen komen. Het advies is dan ook om niet met de rug naar het water te staan om foto’s te maken. Boven de formaties zaten in de rotsen een grote kolonie puffins! Wat een mooi cadeautje dat we deze grappige beestjes nog een keer zagen deze vakantie.

Reynisdrangar zijn basaltzeestapels gelegen onder de berg Reynisfjall bij het dorp Vík í Mýrdal in het zuiden van IJsland. Het wordt omlijst door een zwart zandstrand dat in 1991 werd gerangschikt als een van de tien mooiste niet-tropische stranden ter wereld.
 
Toen gingen we zippen (zip line / tokkelen). We hadden 4 banen, een van 120m, 240m, 30m en 140m. De eerste baan was om te oefenen. Je werd door de eerste vastgezet aan het koord. De tweede zorgde ervoor dat je afremde. Dat deed hij door je over een houw te laten glijden en dan trok hij aan het touw zodat je vaart minderde. De derde hielp je ‘ landen’ en ontkoppelen. Bij de tweede baan hadden we wind tegen, hoe zwaarder je bent hoe verder je komt dus kiki en ik gingen samen. Dat was ook een leuke ervaring. Nadat we alle banen gedaan hadden was er nog een bonus. Daarbij ging je aan een elastiek een stukje de baan af en dan ging een van de organisatie aan je schoenen hangen zodat je elastiek werd uitgerekt zodat je een bungee jump effect  kreeg. (Ik wist al dat niet wilde bungee jumpen, maar nu weet ik het heel zeker. Ik houd niet van het vrije val effect)

Terug bij het startpunt hebben we een kopje soep gegeten en zijn we naar Dyrhólaey gegaan. We hebben een foto gemaakt, maar vonden het niet bijzonder. Het pikzwarte strand vonden wel de moeite waard om te zien. 
Dyrhólaeyis een berg van tufsteen in het zuiden van IJsland. Dyrhólaey betekent zoiets als eiland met een deurgat. Tegenwoordig is Dyrhólaey geen eiland meer, maar ten tijde van de kolonisatie van IJsland was Dyrhólaey dat wel.

Ook hier waren veel puffins te zien en boven op de naastgelegen berg stond een vuurtoren. Die wandeling hebben we grotendeels gemaakt. We moesten toen we boven waren terug om op tijd te zijn voor onze laatste activiteiten van de dag.

We wilden graag de lekkerste chocomelk van IJsland drinken in een oude schoolbus. Wat zag de bus er schattig uit van binnen! Er stond een enthousiast stel in de bus, daar werd je vrolijk van. Kiki en ik kozen voor  een ‘overdosis’. Chocomelk met veel chocolade. In onze chocolade melk zaten maltersers, een curly wurly en op de rand een reep chocolade en marshmallows. We hadden 2 uur later nog geen honger!

Om 17:00 uur hadden we ons aangemeld voor het lava experience. We zaten hierbij in een zaaltje met in het midden een basalt stenen bak met kleine basalt steentjes. Het verhaal is al bijzonder over waarom de eigenaren ( man en vrouw) dit gestart zijn. Ik zal het proberen na te vertellen want ik kan het niet zo uitgebreid vinden op internet.

In oktober1918 ging Joan met een aantal dorpsgenoten te paard op weg om de schapen te verzamelen. In het voorjaar werden de schapen naar buiten gelaten en in het najaar gingen de boeren met hun paarden op pad hun schapen weer op te zoeken. Ze waren 3 dagen op weg toen Joan vanaf een heuvel de uitbarsting van vulkaan Katla zag. Hij riep alleen Katla naar de andere boeren waarop ze allemaal zo snel ze konden naar hoger gelegen gebied gingen. Onderweg werd de weg versperd door de modderstroom die Katla veroorzaakte. Op het nippertje kwamen ze veilig op hoog gebied uit. Daar hebben ze een tijdje door gebracht. Toen het veilig genoeg was om weer terug te keren naar huis moesten ze door dikke as mist en over landschap dat ze niet meer herkenden. Ze hadden geen idee hoe het met hun vrouwen en kinderen was. Gelukkig waren zij ook veilig en kon het verhaal door verteld worden. 

De Katla is een van de grootste en actiefste vulkanen van IJsland. Hij ligt geheel verscholen onder de Mýrdalsjökull, een gletsjer in het zuiden van IJsland met een oppervlakte van ongeveer 595 km². De caldera van Katla heeft een diameter van 10 kilometer en de vulkaan barst gemiddeld elke 40 – 80 jaar een keer uit. De Laatste keer was in 1918, wat betekend dat ze in IJsland rekening houden met een uitbarsting in de komende jaren.

Katla ontleent zijn naam aan een heks die, volgens de legende, een broek bezat die haar eindeloos kon laten rennen. Als een schaap nog in de bergen was, vroegen de dorpsbewoners of Katla hem kon halen. Ze trok de broek aan en rende dagen achtereen om het schaap te vinden. Op een dag trok een dorpsbewoner de broek aan en rende de bergen in op zoek naar een schaap. Katla werd hierop zo boos dat zij Bardi verdronk in een ton met water. Toen het einde van de winter naderde hoorde Kalta een stem dat de geest van Bardi weldra zou verschijnen. Toen de geest ook daadwerkelijk verscheen, trok zij de broek aan en rende de vulkaan op. Zij stortte zich in een kloof en bracht de vulkaan tot uitbarsting. De uitbarsting veroorzaakte een grote vloedgolf waarbij verschillende dorpen op IJsland verloren gingen. De verwoesting is nog steeds te zien in het Mýrdalssandur, een grote kale vlakte van kiezels. De Katla barst ongeveer elke 40 tot 80 jaar uit en is een van de gevaarlijkste vulkanen op IJsland. 

Misschien kun je het je herinneren .......Vulkaan uitbarstingen onder de gletsjer Eyjafjallajökull op IJsland in maart en april 2010 hebben geleid tot overstromingen (door het abrupte smelten van de gletsjer) en evacuaties op IJsland en een verstoring van het Europese vliegverkeer door een grote vulkanische aswolk tot meer dan 8 kilometer hoogte.

Julius (kleinzoon van boer Joan uit eerste verhaal) en zijn vrouw Raghnildur, zagen de lava als een waterval een klif af stromen en voelde de warmte, natuurlijk van een veilige afstand, en waren van mening dat iedereen dit zou moeten ervaren. Dat plan zijn zij gaan ontwikkelen en tot het lava experiment. 

Tijdens het experiment werden basalt steentjes verwarmd tot 1100 gr waardoor er lava ontstaat. Deze lava lieten ze lopen in de bak in het midden van de ruimte die ik eerder beschreef. Je zag de vuurrode lava langzaam naar beneden stromen. In het midden lag ijs. Toen de lava er overheen ging begon de lava bellen te vormen. Later liet  Julius zien wat er gebeurt als lava snel afkoelt. Hij legde een groot stuk ijs op de lava. Je zag dat de vuurrode lava onder het ijs in een snel tempo stolde en zwart werd. Vulkanisch glas genoemd. Even later liet hij zien wat er met de lava gebeurde onder de toplaag. Deze was verder gegaan met stromen waardoor er een tunnel / grot ontstaan is.   (Eerder deze week hebben we al gehoord op deze manier er veel grotten zijn ontstaan in IJsland en dat ze de meeste nog niet ontdekt hebben en dat het niet slim is over de lava te lopen van de vulkaan die afgelopen voorjaar is uitgebarsten. Je weet niet in hoeverre de stroom is afgekoeld en hoe dik de korst is. Het duurt ongeveer anderhalf jaar voordat de lava volledig is afgekoeld)
Toen de lava de ruimte in stroomde werd het al heel snel heel erg warm. En dat was nog maar een klein beetje lava, kun je nagaan hoe warm het is! 
wij vonden het erg leerzaam en interessant en zijn blij dat we dit mee hebben gepikt. Met deze info gaan we morgen naar de actieve vulkaan. 

Bij ons huisje hebben we lekker kip tandoori gemaakt en daarna in de hot tub (in de regen). Nog even werken aan dit verhaal en lekker slapen. Morgen een vermoeiende dag voor de boeg met een wandeling naar de vulkaan.